به نقل از «خبرآنلاین»

از سوخو ۲۷ تا اف ۱۴/ سریع‌ترین جنگنده‌های شرق و غرب

تاریخ انتشار: ۹ اسفند ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۸۴۹۸۰۴

به گزارش خبرآنلاین، جت‌های جنگنده از یک یا چند موتور جت نیرو می‌گیرند و برای درگیری با هواپیماهای دیگر در هوا در نظر گرفته شده‌اند. آن‌ها همچنین برای حمله به اهداف زمینی استفاده می‌شوند.

میگ-۲۵ و میگ-۳۱ یک تساوی

حداکثر سرعت: ۳۰۰۰ کیلومتر در ساعت

میگ-۲۵: هواپیمای رهگیر و شناسایی مافوق صوت اتحاد جماهیر شوروی

میگ-۳۱: رهگیر مافوق صوت اتحاد جماهیر شورویمیگ-۲۵ فاکس بت برای رهگیری یک بمب افکن مافوق صوت آمریکا که هرگز عملیاتی نشد و SR-۷۱ Blackbird یا همان پرنده سیاه معروف ساخته شد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

میگ-۲۵ دارای انواع مختلفی بود و البته نقص‌هایی بود به این ترتیب، شوروی میگ-۳۱ فاکس‌هاوند را ساخت. میگ-۳۱ اتفاقاً سرعت مشابهی با میگ-۲۵ داشت، این جنگنده دو سرنشینه با رادار بسیار بهتری که دارد می‌توانست زیر خودش را تحت کنترل داشته باشد و جت‌های سریع و موشک‌های کروز را که در زیر فاکس‌هاوند پرواز می‌کنند، ساقط کند. فاکس‌هاوند همچنین می‌تواند یک سیستم هشدار و کنترل هوابرد محدود (AWACS) باشد که به هدایت هواپیماهای دیگر کمک می‌کند و این پیشرفتی عظیم در برابر میگ-۲۵ است.

برخلاف میگ-۲۵، میگ-۳۱ ارتقا یافته است تا قابلیت چندمنظوره واقعی داشته باشد. میگ-۳۱ موشک‌های هوا به هوا را حمل می‌کند، اما همچنین می‌تواند موشک‌های ضد تشعشع، توپ و حتی موشک بالستیک کینژال را نیز تحت کنترل بگیرد؛ بنابراین یک جنگنده چند منظوره واقعی است.

اف-۱۵ ایگل

حداکثر سرعت: ۲۹۹۵ کیلومتر در ساعت

اولین پرواز: ۲۷ ژوئیه ۱۹۷۲

جت جنگنده طراحی و ساخت ایالات متحده که برای مقابله با میگ-۲۵ فاکس‌بت طراحی و ساخته شده است، سومین جت جنگنده سریع جهان است. اف-۱۵ ایگل نسل اول A/B داشت که B دو سرنشینه بود. اما در سال ۱۹۷۸، هواپیما به C/D ارتقا یافت. دوباره D دو سرنشینه بود که سوخت و قابلیت وزن برخاست بیشتری را اضافه کرد. وسایل الکترونیکی اضافی در رادارهای بهبودیافته، اقدامات متقابل الکترونیکی برای رادارهای پارازیت و موشک‌های هدایت شونده با رادار، و موارد دیگر در طول سال‌ها اضافه شده‌اند، به علاوه موتورهای کمی پیشرفته‌تر شدند.

همچنین اف-۱۵ ایگل یک نوع جنگنده ضربتی هم دارد. جنگنده ضربتی حداکثر سرعت یکسانی دارد اما برای حمله زمینی با مخازن سوخت مشابه، دارای قابلیت مادون قرمز و رادارهای بهبود یافته بهینه شده است و دو سرنشینه است.

سوخو-۲۷ فلانکر

حداکثر سرعت: ۲۵۰۰ کیلومتر در ساعت

اولین پرواز: ۲۰ مه ۱۹۷۷

پاسخ شوروی به اف-۱۵ ایگل، سوخو-۲۷ فلانکر، چهارمین جت جنگنده سریع جهان است. مانند اف-۱۵ ایگل، فلانکر الهام بخش بسیاری از انواع مختلف از جمله دو نوع حمله دو سرنشینه در سوخو-۳۰ و سوخو-۳۴ بوده است. سوخو-۲۷ فلانکر همچنین پایه یک نسخه تک سرنشین بعدی سوخو-۳۵ است. هدف از ساخت فلانکر درست مانند اف-۱۵ ایگل ایالات متحده دستیابی به برتری هوایی بود.

فلانکر اصلی یک جنگنده برتری هوایی با سرعت بالا و قابلیت چند منظوره است که پایه ساخت جنگنده‌های گوناگونی چون شنیانگ جی-۱۱/-۱۵/-۱۶ است که توسط چین شده است. سوخو-۳۵ سوپر فلانکر نیز با رادار ارتقا یافته و تسلیحاتی که روس‌ها در جنگ با اوکراین برای حفظ برتری نسبت به سوخو-۲۷ اوکراین و دیگر جنگنده‌های قدیمی استفاده کرده‌اند وجود دارد.

اف ۱۴ تامکت

حداکثر سرعت: 2480 کیلومتر در ساعت

اف-14 تامکت نه تنها در بسیاری از مستندها، بلکه در سینما هم حضور داشت. رهگیری برای تعقیب بمب افکن‌های مافوق صوت و موشک‌های کروز ساخته شد.

اف-14 تامکت همچنین یک جنگنده تهاجمی مناسب بود. جایگزین آن سوپر هورنت تنها می‌تواند 1190 مایل در ساعت یا 1915 کیلومتر بر ساعت برسد. به این دلیل که سوپر هورنت بیشتر برای یک جنگنده ضربتی بهینه شده است تا یک رهگیر با قابلیت حمله زمینی ثانویه.

داستان هواپیماهای جنگنده امروزی چنین است: بسیاری از آنها اکنون نه برای حداکثر سرعت، بلکه برای ویژگی‌های دیگری مانند مانورپذیری، برد و پنهان کاری طراحی شده‌اند. به این ترتیب، همان آیرودینامیک که باعث می‌شود هواپیما سریع حرکت کند، می‌تواند آنها را کمتر مانور دهد یا از نظر مهمات و سوخت نسبتاً محدود کند.

منبع: simpleflying

۵۸۳۲۳

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1878015

منبع: خبرآنلاین

کلیدواژه: جنگنده جنگنده اف۳۵ جنگنده اف۱۶ جنگنده اف 14 جنگ کیلومتر در ساعت حداکثر سرعت اف ۱۵ ایگل مافوق صوت یک جنگنده سوخو ۲۷ میگ ۲۵ میگ ۳۱

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.khabaronline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرآنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۸۴۹۸۰۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

سریع‌ترین خودروهای رکوردشکن تاریخ، هواپیماهای بدون بال با سرعت 1000 کیلومتر (+عکس)

از زمانی که اولین خودروها در ابتدای قرن نوزدهم ظهور کردند، انسان‌ها همواره به دنبال دستیابی به سرعت‌های بالاتر بودند. این نبرد برای سرعت منجر به تلاش‌هایی برای رکوردشکنی و ایجاد ارگان‌هایی برای تأیید این رکوردها شد.

به گزارش پدال، از سال ۱۹۶۴ نیز که توافقی بین فدراسیون بین‌المللی اتومبیل (FIA) و فدراسیون بین‌المللی موتورسیکلت (FIM) شکل گرفت، رکوردهای سرعت رسمیت بیشتری گرفتند. طی شش دههٔ گذشته، خودروهای زیادی برای شکستن رکورد سرعت زمینی تلاش کردند اما تنها پنج خودرو موقف شدند که در ادامه با آن‌ها آشنا خواهیم شد.

Green Monster

حداکثر سرعت: ۹۲۷ کیلومتر بر ساعت

از نام گرین مانستر یا هیولای سبز برای چندین خودروی بسیار سریع ساخت اسطورهٔ مسابقات درگ «آرت آرفونز» و برادرش «والت» استفاده شد اما مشهورترین هیولای سبز، خودروی رکوردشکنی بود که توسط آرت در اوایل دههٔ ۶۰ ساخته شد.

این خودرو برای شکستن رکورد سرعت با خودروی «روح آمریکا» مبارزه می‌کرد. هرچند گرین مانستر همیشه به رنگ سبز نبود اما چند بار رکورد سرعت را شکست و در نوامبر ۱۹۶۵ به بالاترین سرعت خود یعنی ۹۲۷ کیلومتر بر ساعت دست پیدا کرد. هرچند این رکورد تنها ۱۰ روز دوام آورد اما هیولای سبز هنوز هم پنجمین خودروی سریع تاریخ محسوب می‌شود.

این خودرو به یک موتور جت جنرال الکتریک J79 متعلق به جنگندهٔ F104 مجهز بود که با پس‌سوز چهار مرحله‌ای، ۷۸ کیلو نیوتن رانش تولید می‌کرد. عجیب اینکه آرت این موتور را از یک ضایعاتی با قیمت ۶۰۰ دلار خریده بود.

Spirit of America

حداکثر سرعت: ۹۶۶ کیلومتر بر ساعت

«کریگ بریدلاو» هم یکی دیگر از معتادان به سرعت بود که به چیزی کمتر از شکستن رکورد سرعت بسنده نمی‌کرد. او همراه با یک تیم اختصاصی، با استفاده از موتور جت جنرال الکتریک J47، خودروی روح آمریکا را ساخت که اولین بار در سال ۱۹۶۲ مورد آزمایش قرار گرفت.

این خودرو هرچند موفق عمل کرد اما با رقابت سختی از سوی هیولای سبز برادران آرفونز مواجه شد. به همین دلیل، در سال ۱۹۶۴ بریدلاو و تیمش ساخت خودروی جدیدی را آغاز کردند که سونیک نام گرفت.

آن خودرو بدنهٔ بهتری داشت و از موتور بسیار قوی‌تر جنرال الکتریک J79 استفاده می‌کرد که از جنگنده بمب‌افکن F4 فانتوم گرفته شده بود. سونیک در نوامبر ۱۹۶۵ با هیولای سبز مبارزه کرد و توانست با ثبت رکورد ۹۶۶ کیلومتر بر ساعت رکورد سرعت را بنام خود ثبت کند. این رکورد تا پنج سال پابرجا ماند.

Blue Flame

حداکثر سرعت: ۱۰۱۴ کیلومتر بر ساعت

در اواخر دههٔ ۶۰، توجه شرکت Reaction Dynamics که اولین درگستر راکتی هیدروژن پراکسید جهان را ساخته بود، به شکستن رکورد سرعت جلب شد. این شرکت چند سال را صرف توسعهٔ شعلهٔ آبی کرد که در اکتبر ۱۹۷۰ توانست را رانندگی «گری گالیچ» به حداکثر سرعت ۱۰۱۴ کیلومتر بر ساعت دست پیدا کند.

این خودرو روی یک شاسی مونوکوک آلومینیومی ساخته شده بود و از یک موتور موشک اختصاصی استفاده می‌کرد. این موتور که از مخلوط پراکسید و گاز مایع استفاده می‌کرد، می‌توانست تا ۱۰۰ کیلو نیوتن رانش معادل ۵۸ هزار اسب بخار تولید کند. این خودروی رکوردشکن هم‌اکنون در موزهٔ اتو تکنیک آلمان نگهداری می‌شود.

Thrust 2

حداکثر سرعت: ۱۰۲۰ کیلومتر بر ساعت

پس از شکسته شدن رکورد سرعت توسط شعلهٔ آبی، «ریچارد نوبل» کارآفرین اسکاتلندی تصمیم گرفت به سلطهٔ آمریکا بر رکورد سرعت پایان دهد. بدین منظور، وی شرکتی بنام SSC Programme Limited را تأسیس کرد و با بکار گرفتن طراحانی مثل «جان آکروید»، توسعهٔ خودرویی آزمایشی بنام Thrust 1 را آغاز کرد.

این خودرو در سال ۱۹۷۷ اولین آزمایش خود را انجام داد اما پس‌ازاینکه در آزمایش بعدی تصادف کرد، نسخهٔ بروز شدهٔ Thrust 2 ساخته شد. هرچند قرار بود این خودروی آزمایشی دوم باشد و برای توسعهٔ خودروی سوم مورداستفاده قرار گیرد اما Thrust 2 بهتر از حد انتظار عمل کرد و در اکتبر ۱۹۸۳ با رانندگی خود نوبل رکورد سرعت جدیدی را با ۱۰۲۰ کیلومتر بر ساعت به ثبت رساند.

Thrust 2 به یک موتور جت رولزرویس مجهز بود که ۷۲ کیلو نیوتن رانش معادل ۳۰ هزار اسب بخار تولید می‌کرد. این خودروی رکوردشکن هم‌اکنون در موزهٔ حمل‌ونقل کاونتری انگلستان نگهداری می‌شود.

Thrust SSC

حداکثر سرعت: ۱۲۲۸ کیلومتر بر ساعت

ریچارد نوبل که با رکورد سال ۱۹۸۳ راضی نشده بود، تصمیم گرفت خودروی دیوانه‌واری بسازد که نه‌تنها رکورد سرعت زمینی را بازهم ارتقاء دهد بلکه دیوار صوتی را هم روی زمین بشکند. این خودرو که تراست سوپرسونیک کار یا به‌طور مخفف SSC نام گرفت، برخلاف خودروی رکوردشکن قبلی نوبل به دو موتور جت مجهز شده بود.

این‌ها موتورهای غول‌پیکر توربوفن ساخت رولزرویس بودند که در نسخهٔ بریتانیایی جنگندهٔ F4 فانتوم استفاده می‌شدند. این دو موتور باهم ۲۲۳ کیلو نیوتن رانش تولید می‌کردند. هرچند نوبل تجربهٔ لازم برای راندن این خودرو را داشت اما به این نتیجه رسید که هیولای او باید توسط کسی هدایت شود که به شکستن دیوار صوتی عادت داشته باشد.

به همین دلیل، او یک خلبان جنگندهٔ نیروی هوایی سلطنتی بریتانیا بنام «اندی گرین» را برای این کار انتخاب کرد. پس از چند تلاش، سرانجام گرین موفق شد در ۱۵ اکتبر ۱۹۹۷ دیوار صوتی را بشکند و با SSC به سرعت ۱۲۲۸ کیلومتر بر ساعت دست پیدا کند. هرچند از آن زمان تاکنون تلاش‌های زیادی برای شکستن این رکورد صورت گرفته اما تا به امروزی نتیجه‌ای به دنبال نداشته و SSC هنوز سریع‌ترین خودروی جهان محسوب می‌شود.

کانال عصر ایران در تلگرام